مقدمه: افزايش ميزان توليد آنزيم گزيلاناز از منابع ميكروبي همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير عوامل جهشزاي القايي كلاسيك بر افزايش ميزان توليد آنزيم گزيلاناز باسيلوس موجاونسـيس ، به منظور دست يافتن به سويههاي پر توليد انجام شد. مواد و روشها: در اين تحقيق، ضمن نشان دادن توانـايي باسـيلوس موجاونسـيس 1723 PTCC ،بـه عنـوان سـويه اي جديد براي توليد آنزيم گزيلاناز، به منظور افزايش توليد آنـزيم از روش جهـش زايـي كلاسـيك اسـتفاده شـد . ايجـاد جهشيافتگان با به كار بردن عوامل جهشزا نظير اشعه فرا بنفش و اسيد نيترو انجام شد. غربـال اوليـه بـا در نظـر گيـر ي بالاتر بودن شاخص C/H جهشيافتگان درمقايسه با بـاكتري والـد ، كـه معـادل 6/1بـود ، بـر روي محـيط آگـار حـاوي گزيلان انجام شد. نتايج: از ميان تعداد بيشماري كلوني تيمار شده، در جمع72 سويه جهشيافته با شاخص قطر هاله معادل و يـا بـالاتر از 6/1 انتخاب شدند. در مرحله بعدي غربالگري، ميزان آنزيم توليد شده توسط جهشيافتگان در كشت مـايع بـا مقـدار آنزيم توليد شده توسط باكتري وحشي مقايسه شد. سپس، از بين 67 جهشيافته با توانايي توليد آنزيم بيشـت ر نسـبت بـه باكتري والد، جهشيافته شماره 17 با توانايي توليد mL/56IU/330 و جهـش يافتـه شـماره 43 بـا ميـزان توليـد 58/319 انتخاب شدند كه به ترتيب افزايش توليدي معادل 45/3 و 3/3 برابر سويه والد نشان دادند. بحث و نتيجهگيري: در نهايت، اين سويهها بـه عنـوان سـويه هـا ي داراي جهـش مثبـت يـا مطلـوب و تحـت عنـوان جهشيافتگان پر توليد انتخاب و به عنوان سويههاي داراي ارزش صنعتي در توليد آنزيم گزيلاناز نگهداري شدند.