یکی از معضلات زیست محیطی، وجود پسماندهای کشاورزی آلی در محیط می باشد که یکی از بهترین روش ها برای به کارگیری مازاد کشاورزی، کشت قارچ های خوراکی می باشد. قارچ های خوراکی قادرند روی پسماندهای لیگنوسلولزی و کشاورزی ارزان رشد کنند. در این پژوهش از قارچولواریلا کهاز کلکسیون میکروارگانیسم های منطقه ای سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران تهیه شد بود استفاده شد. برای تولید بذر قارچ، از گندم و سبوس گندم استفاده گردید. پس از تهیه اسپان، قارچ فوق روی بستری از ضایعات لیگنوسلولزی با فرمولاسیون مختلف و پایه مانند: پوشال گندم، تفاله چای، سبوس گندم، پوست تخمه، چوب ذرت، چوب بلوط و خاک اره کشت داده شد. در محیطی که حاوی چوب بلوط و تفاله چای بود کلاهک ها در دمای C°۳±۳۴ ظاهرشدند. ضریب رشد این محیط h۲/۶ بود و بیشترین میزان پروتئین را با میانگین جذب ۶۲۶۷/۲ داشت که به عنوان بهترین محیط کشت برگزیده شد. در محیط حاوی خاک اره و چوب ذرت به علت مناسب نبودن فرمولاسیون جهت کشت این قارچ، هیچ رشدی مشاهده نشد. اهداف این پژوهش، رفع معضلات مازاد کشاورزی و بررسی بهترین محیط های کشت و شرایط محیطی جهت کشت قارچولواریلامی باشد. این قارچ گرمادوست که برای اولین بار در ایران بر روی آن تحقیق شده می تواند منبع بسیار غنی از مواد پروتئینی در مقایسه با قارچ هایی مانند قارچ های دکمه ای و سایر قارچ های صدفی باشد که می تواند در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران مانند شهرهای حوزه خلیج فارس پرورش یابد.